கவிதையை ரசித்து அனுபவிப்பது ஒரு கலை. முக்கியமாக, பழந்தமிழ்க் கவிதைகளை.

ரசிகமணி டிகேசி அவர்கள் நடத்திய ‘வட்டத்தொட்டி’யில் இதுமாதிரி விவாதங்கள் நிறைய நடைபெறும் என்று கேள்வி. ஒரு கவிதையை எடுத்துக்கொண்டு, உரக்கப் படித்து, ஒவ்வொரு வரியாக அலசி, ஆராய்ந்து ரசிப்பார்களாம். அவற்றைக் கேட்க நமக்குக் கொடுத்துவைக்கவில்லை. இன்றுபோல் HDயில் வீடியோ பதிவு செய்து யூட்யூபில் ஏற்றுகிற தொழில்நுட்பமும் அன்றைக்கு இல்லை.

நல்லவேளையாக, அன்றைக்கு நிகழ்த்தப்பட்ட பல இலக்கிய விவாதங்களும் ரசனைப் பதிவுகளும் நூல் வடிவிலும் அவ்வப்போது வெளிவந்துள்ளன. கிடைத்தவரை லாபம்.

சமீபத்தில் அப்படி ஒரு கட்டுரை வாசித்தேன். பேராசிரியர் (பெயரே அதுதான்) எழுதிய சங்க இலக்கிய உரை, அதிலும் குறிப்பாக அகநானூறு வரிசையில் நான்காவது பாடலுக்கு அவர் தரும் ரசனையான விளக்கம், அற்புதம்.

முதலில், குறுங்குடி மருதனார் எழுதிய அந்தப் பாடலைத் தருகிறேன்:

முல்லை வைந்நுனை தோன்ற, இல்லமொடு

பைங்கால் கொன்றை மென் பிணி அவிழ

இரும்பு திரித்து அன்ன மா இரு மருப்பின்

பரல் அவல் அடைய, இரலை தெறிப்ப

மலர்ந்த ஞாலம் புலம்பு புறக்கொடுப்ப

கருவி வானம் கதழ் உறை சிதறி

கார் செய்தன்றே, கவின் பெறு கானம்

குரங்கு உளைப் பொலிந்த கொய்சுவற் புரவி

நரம்பு ஆர்த்தன்ன வாங்கு வள்பு அரிய

பூத்த பொங்கர்த் துணையொடு வதிந்த

தாது உண் பறவை பேது உறல் அஞ்சி

மணி நா ஆர்த்த மாண் வினைத் தேரன்

உவக்காண் தோன்றும் குறும்பொறை நாடன்

கறங்கு இசை விழவின் உறந்தைக் குணாது

நெடும் பெரும் குன்றத்து அமன்ற காந்தள்

போது அவிழ் அலரின் நாறும்

ஆய்தொடி அரிவை! நின் மாண் நலம் படர்ந்தே

இதற்கு என்ன அர்த்தம்? 365பா வலைப்பதிவில் நான் எழுதிய விளக்கம் இங்கே:

சூழல்: காதலியைப் பிரிந்து சென்ற காதலன் ‘மழைக்காலத்தில் திரும்பி வருவேன்’ என்கிறான். இப்போது அவன் சொன்னபடி மழைக்காலம் தொடங்கிவிட்டது. ஆனால் காதலன் இன்னும் வரவில்லை. வருந்திய காதலியிடம் பேசுகிறாள் தோழி:

ஆராய்ந்து தேர்ந்தெடுத்த வளையல்களை அணிந்த அரிவையே,

முல்லைக் கொடிகளில் கூர்மையான முனையை உடைய அரும்புகள் தோன்றிவிட்டன. தேற்றா மரம், கொன்றை மரம் ஆகியவற்றின் அரும்புகள் மெல்லமாக மலரத் தொடங்கிவிட்டன.

இத்தனை நாளாகத் தண்ணீர் இல்லாமல் வருந்திய இந்த உலகத்தின் துயரத்தைப் போக்குவதற்காக, மின்னல் வெட்டுகிறது, மேகம் மழைத்துளிகளை வேகமாகக் கீழே அனுப்புகிறது, மழை பொழிய ஆரம்பித்துவிட்டது, இனிமையான கார்காலம் இது!

மழை தொடர்ந்து பெய்வதால், பரல் கற்களை உடைய பள்ளங்களில் எல்லாம் தண்ணீர் நிறைந்து நிற்கிறது. இரும்பை முறுக்கிவிட்டதுபோன்ற கருப்பான, பெரிய கொம்புகளைக் கொண்ட ஆண் மான்கள் அந்தத் தண்ணீரைக் குடித்துவிட்டு மகிழ்ச்சியாகத் துள்ளுகின்றன. ஒட்டுமொத்தக் காடும் அழகு பெற்றுவிட்டது.

சிறிய மலைகளைக் கொண்ட நகரம் உறையூர். அங்கே மக்கள் ஆரவாரத்துடன் திருவிழா கொண்டாடுகிறார்கள். அந்த உறையூருக்குக் கிழக்கே உள்ள நீண்ட, பெரிய மலையில் காந்தள் அரும்புகள் மலர்கின்றன, அந்தப் பூக்களைப் போல் மணக்கின்ற அழகு உன்னுடையது.

ஆகவே, இந்தக் கார்காலத்தைப் பார்த்தவுடன் உன் காதலனுக்கு உன்னுடைய ஞாபகம் வரும். உடனடியாகக் கிளம்பி வருவான்.

அவனுடைய தேரில், சிறப்பான பிடரியைக் கொண்ட குதிரைகள் கட்டப்பட்டிருக்கும். அவை தங்களுடைய தலைகளை வளைத்து ஆட்டிக்கொண்டே கடிவாளம் நெகிழும்படி அதிவேகமாக ஓடும்.

உன் காதலன் வருகின்ற வழியில், ஒரு பூஞ்சோலை இருக்கும். அங்கே யாழின் இசையைப்போல் இனிமையாகச் சத்தமிட்டபடி வண்டுகள் காதல் செய்யும்.

அந்தச் சத்தத்தைக் கேட்டவுடன், உன் காதலன் தேரை நிறுத்திவிடுவான். தன்னுடைய தேரின் மணிச் சத்தத்தைக் கேட்டு அந்த வண்டுகள் பயந்து விலகி விடுமோ என்று எண்ணி, குதிரைகளின் கழுத்தில் உள்ள மணிகளைச் சத்தம் எழாதபடி கட்டிவிடுவான்.

கவலைப்படாதே தோழி, அவன் விரைவில் இங்கே வந்துவிடுவான், உன்னுடைய பிரிவுத் துயரம் தீரும்!

நல்ல பாடல். சுவையான கற்பனை. நான் குறிப்பிட்டதுபோல் வரி வரியாக ரசிக்காவிட்டாலும், ஒட்டுமொத்தப் பாடல் சொல்லும் கருத்தைப் புரிந்துகொண்டு நன்றாக அனுபவிக்கலாம்.

ஆனால், அதோடு ஏன் நிறுத்தவேண்டும்? கொஞ்சம் உள்ளே போய் ஆழமாகப் படித்தால் இன்னும் அபாரமான அனுபவம் கிடைக்கும் என்கிறார் பேராசிரியர். இந்தப் பாடலுக்கு, குறிப்பாக, அதன் முதல் ஏழு வரிகளுக்கு அவர் தரும் விரிவான விளக்கம் மிக நுணுக்கமானது, அற்புதமானது, அதைக் கொஞ்சம் இன்றைய மொழியில் தருகிறேன்:

1. முல்லை வைந்நுனை தோன்ற

கார்காலத்துக்குமுன்பாக, வெயில்காலம். முல்லைக்கொடி அதைத் தாங்கமுடியாமல் துவண்டு கிடந்தது.

மழை பெய்தவுடன், அதில் அரும்புகள் தோன்றத் தொடங்குகின்றன. பின்னர் அவை மலர்ந்து பூவாகின்றன.

ஆகவே, இந்தத் தோழி ‘முல்லை வைந்நுனை’ என்கிறாள், அதாவது ‘முல்லை அரும்புகள்’, இன்னும் பூவாகவில்லை, ஆகவே, கார்காலம் has just started, உன் காதலன் வருவதற்கு இன்னும் நேரம் இருக்கிறது, கவலைப்படாதே.

அதிலும் ‘வைந்நுனை’ என்றால், கூரிய அரும்புகள் என்று அர்த்தம், அதாவது, இளம் அரும்புகள், இப்போதுதான் அரும்பியிருக்கின்றன, மிக மிக ஆரம்ப நிலை, அதாவது, ’கார்காலத் தொடக்கம்’ அல்ல, ‘கார்காலத் தொடக்கத்தின் தொடக்கம்’ இது.

2. இல்லமொடு பைங்கால் கொன்றை மென் பிணி அவிழ

இங்கே இரண்டு மரங்கள் குறிப்பிடப்படுகின்றன: தேற்றா மற்றும் கொன்றை.

இந்த இரண்டு மரங்களுக்கும் ஒரு தனித்தன்மை உண்டு, வெயில்காலத்தில் எத்தனை வெப்பம் வந்தாலும் பரவாயில்லை, அவை தாங்கிக்கொள்ளும்.

பின்னர், மழை வந்தவுடன், சட்டென்று இந்த மரங்கள் நன்கு செழிப்பாக வளரத் தொடங்கிவிடும். அவற்றில் ஏராளமான பூக்கள் மலரும்.

இந்தக் காட்சியைக் காதலிக்குக் காட்டுகிறாள் தோழி, அதுவும் ‘தேற்றா, கொன்றை மரங்கள் பூத்துவிட்டன’ என்று சொல்லாமல் ‘மென் பிணி அவிழ்கின்றன’ என்கிறாள், அதாவது, இப்போதுதான் மெதுவாகக் கட்டவிழ்ந்து மலர்கின்றன, வெயில் காலத்தின் சூடு இன்னும் முழுமையாகத் தணியவில்லை. கார்காலம் இப்போதுதான் தொடங்கியிருக்கிறது.

3. இரும்பு திரித்து அன்ன மா இரு மருப்பின் பரல் அவல் அடைய

’கயிறு திரித்து’ என்று சொல்வார்கள், அதென்ன ‘இரும்பு திரித்து’?

இரும்பை நன்கு சூடாக்கினால், அதை நாம் திரிக்கமுடியும், அதாவது முறுக்கிவிடமுடியும். அப்படி முறுக்கிவிட்ட இரும்பைப்போன்ற கொம்புகளைக் கொண்ட இரலை மான் என்று வர்ணிக்கிறார் குறுங்குடி மருதனார்.

சாதாரணமாகப் பார்த்தால், இது ஓர் அழகான உவமை. ஆனால் இதை எங்கே, எதற்காகப் பயன்படுத்துகிறார் என்று பார்க்கும்போது, அது அற்புதமான உவமையாக மாறிவிடுகிறது.

இரும்பைச் சூடாக்கும்போது, ஏராளமான வெப்பம் வரும், அதற்கு, பூமியை வெம்மையில் மூழ்கடிக்கிற வெய்யில்காலத்தை ஒப்பிடலாம்.

அடுத்து, அந்த இரும்பை நீரில் மூழ்கடித்துக் குளிரவைப்பார்கள், அப்போது வெப்பம் குறையும், இதற்கு (இப்போது பிறந்திருக்கும்) கார்காலத்தை ஒப்பிடலாம்.

நெருப்பில் காய்ச்சிய இரும்பைத் திரித்து, அதைத் தண்ணீரில் மூழ்கடித்தாலும், அதன் வெப்பம் உடனே தணிந்துவிடாது, சிறிது நேரம் அப்படியே வெப்பம் இருக்கும்.

அதுபோல, இந்த மான் வெய்யில்காலம்முழுவதும் காட்டில் அங்கும் இங்கும் திரிந்தது, அதன் கொம்புகள்கூட சூடாகிவிட்டன, இப்போது மழைக் காலத்தில் தண்ணீர் பொழிந்து அந்தக் கொம்புகளை நனைக்கிறது, ஆனாலும் சூடு முழுவதுமாகத் தணியவில்லை, இன்னும் இருக்கிறது.

அப்படியானால் என்ன அர்த்தம்? மழை பொழியத் தொடங்கி இன்னும் நெடுநேரமாகிவிடவில்லை, இப்போதுதான் கார்காலம் தொடங்கியிருக்கிறது!

4. இரலை தெறிப்ப

இரலை மான்கள் தண்ணீரைப் பார்த்துத் துள்ளிக் குதிக்கின்றன. ஏன்?

நாம் ஒரு வீட்டுக்கு விருந்தினராகச் செல்கிறோம். கையில் ஒரு கிலோ லட்டு.

அதைப் பார்த்தவுடன், குழந்தைகள் துள்ளிக் குதித்து ஓடிவருகிறார்கள். நாம் தரும் லட்டை வாங்கிச் சாப்பிடுகிறார்கள். ‘இன்னும் இன்னும்’ என்று ஆசையாகக் கேட்கிறார்கள்.

மறுநாள், அதே வீடு, இன்னொரு கிலோ லட்டு.

இப்போதும், குழந்தைகள் ஆர்வமாக வாங்கிச் சாப்பிடுவார்கள். ஆனால் அந்த வேகம் கொஞ்சம் குறைந்திருக்கும்.

இப்படி ஏழெட்டு நாள் தினந்தோறும் ஒரு கிலோ லட்டு வாங்கிச் சென்றால், அவர்களுக்குத் திகட்டிவிடும், ’எப்போதும் வீட்டில் லட்டு இருக்கிறது, அப்புறமென்ன?’ என்று நினைத்துவிடுவார்கள்.

ஆக, ஒரு பொருள் இல்லாமல் இருந்து (அல்லது, நீண்ட நாள் இல்லாமல் இருந்து) திடீரென்று கிடைத்தால்தான் உற்சாகம் வரும், துள்ளிக் குதிப்போம். பின்னர் we take it for granted.

இந்த மான்களும் அப்படிதான், இத்தனை நாளாக வெய்யிலில் அலைந்துவிட்டு, திடீரென்று தண்ணீரைப் பார்த்தவுடன், துள்ளிக் குதிக்கின்றன.

ஆக, கார்காலம் இப்போதுதான் தொடங்கியிருக்கிறது, அதனால்தான் அவை துள்ளுகின்றன. இன்னும் சில நாள்களில் எங்கு பார்த்தாலும் தண்ணீர் கிடைக்கும், ஆகவே, அவற்றுக்கு இத்தனை உற்சாகம் வராது.

மான்களின் அதீத உற்சாகத்தைக் காண்பித்து, அதன்மூலம் ’கார்காலம் இப்போதுதான் தொடங்கியிருக்கிறது’ என்று விளக்குகிறாள் தோழி.

5. மலர்ந்த ஞாலம் புலம்பு புறக் கொடுப்பக்

இந்த வரிக்கு நேரடிப் பொருள், ‘உலகம்முழுவதும் (தண்ணீர் இல்லாமல்) நேர்ந்த துன்பம் / வருத்தம் தீர’.

ஆனால் இங்கே ‘புறக் கொடுப்ப’ என்ற வார்த்தைக்கு இன்னும் நுணுக்கமாக அர்த்தம் பார்க்கிறார் பேராசிரியர்.

‘புலம்பு புறக் கொடுப்ப’ என்றால், துன்பம் / வருத்தம் முழுமையாகத் தீர்ந்துவிட்டது என்று பொருள் இல்லை, தீரத் தொடங்கியிருக்கிறது என்றுதான் பொருள்.

அதாவது, தண்ணீர் இல்லாத கஷ்டம் இப்போதுதான் தீர ஆரம்பித்திருக்கிறது, ஏனெனில், கார்காலம் இப்போதுதான் தொடங்கியிருக்கிறது. இன்னும் கொஞ்ச நாள் கழித்துதான் அந்தக் கஷ்டம் முழுமையாகத் தீரும்.

6. கருவி வானம் கதழ் உறை சிதறிக் கார் செய்தன்றே கவின் பெறு கானம்

மின்னல் போன்றவற்றைக் கொண்ட வானம் / மேகம் விரைவாகத் துளிகளைச் சிந்துகிறது, அதன்மூலம் மழை பொழிந்து காட்டுக்கே அழகு சேர்க்கிறது.

அறிவியல்ரீதியில் பார்த்தால், கருத்த மேகத்தின்மீது காற்று படுகிறது, அது துளிகளைச் சிந்துகிறது. ‘முதல் மழை’ என்பார்களே, அதுதான்.

தோழி சொல்லும் இந்த வரிகள் அந்தக் காட்சியைதான் காண்பிக்கின்றன. ’இப்பதான் மேகத்துலேர்ந்து முதல் மழைத் துளியே விழுந்திருக்கு’ என்று அடித்துவிடுகிறாள் அவள்.

இத்தனை பாடும் எதற்காக?

ஒரே காரணம்தான். ‘மழை வந்துடுச்சு, அவன் இன்னும் வரலையேன்னு நினைச்சுக் கவலைப்படாதே தாயி, இன்னும் மழைக்காலம் முழுமையாத் தொடங்கலை!’ என்று அவளை நம்பச் செய்யவேண்டும். காதலி வருத்தப்படக்கூடாது என்பதற்காகதான் இத்தனை மெனக்கெடுகிறாள் அந்தத் தோழி!

வெறுமனே ‘மழைக்காலம் இன்னும் தொடங்கலை’ என்றூ சொன்னால் ஆச்சா? அதற்குப் பல சாட்சிகளை நுணுக்கமாக அடுக்குகிறாள் அவள், ‘இதோ, இந்த முல்லை அரும்புகளைப் பாரு, இன்னும் கூர்மையா ஆரம்ப நிலைல இருக்கு, தேற்றா, கொன்றைல இப்பதான் பூக்கள் மலர ஆரம்பிச்சிருக்கு, இரலை மானோட கொம்புகள்ல இன்னும் சூடு தணியலை, மேகத்துல முதல் துளியே இப்பதான் விழுந்திருக்கு, அதனால, காட்டோட தண்ணீர்க் கஷ்டம் இன்னும் முழுமையாத் தீரலை, அந்த மான்கள் புதுசாக் கண்ணுல பட்ட கொஞ்சூண்டு தண்ணீரையே கொண்டாட்டமா ரசிக்குது.’

‘இதுக்கெல்லாம் என்ன அர்த்தம்? இப்பதான் மழைக்காலம் ஆரம்பிச்சிருக்கு, உன் காதலனுக்குக் கொஞ்சம் Grace Period கொடு, இதோ வந்துடுவான்.’

இப்படிச் சொல்லிவிட்டு, அடுத்த பத்து வரிகளில் அவன் வரும் காட்சியை விவரிக்கிறாள் தோழி. அது இன்னொரு தனிக் கட்டுரைக்குரிய மேட்டர்!

சங்க இலக்கியங்களைப் புதிதாகப் படிக்கிற சிலர், ‘வளவளன்னு என்ன வர்ணனை வேண்டிக்கிடக்கு? நேரா மேட்டருக்கு வந்து 140 எழுத்துக்குள்ளே சொன்னாப் போதாதா?’ என்று சொல்வது வழக்கம். இவர்களுக்காகவே வர்ணனைகளைச் சுருக்கி (அல்லது வெட்டி) பாடலின் மையக் கருத்தைமட்டும் உரையாகப் பதிவு செய்யும் நூல்கள்கூட இருக்கின்றன.

என்னைப்பொறுத்தவரை இதுமாதிரி நூல்களை எழுதுகிறவர்கள், வாசிக்கிறவர்கள் பரிதாபத்துக்கு உரியவர்கள். தாம் இழப்பது என்ன என்பதுகூட அவர்களுக்குத் தெரியப்போவதில்லை!

***

என். சொக்கன் …

11 03 2013

பின்குறிப்பு:

இந்தப் பதிவைப் பிரசுரித்தபின் ‘இதுமாதிரி நூல்களை எழுதுகிறவர்கள் பரிதாபத்துக்கு உரியவர்கள்’ என்ற வரையறையில் நானும் உண்டு என்று சுட்டிக்காட்டினார் ஒரு நண்பர்.

உண்மைதான். மணிமேகலையின் கதைப்பகுதியைமட்டும் நான் ஒரு நூலாக எழுதியிருக்கிறேன். அதில் எத்தனையோ அழகான வர்ணனைகள், உவமைகள், விவாதங்கள், முழுப் பாடல்கள்கூட விடுபட்டிருக்கும்தான். Guilty as charged 🙂

இதற்குப் பரிகாரமாக, வாய்ப்புக் கிடைக்கும்போது முழுமையான ‘மணிமேகலை’ உரை ஒன்றை எழுதுவேன் என்று உறுதியளிக்கிறேன். இன்ஷா புத்தா!