இன்று ஒரு மொழிபெயர்ப்புப்பணி வந்தது.

வழக்கமான என்னுடைய கட்டணத்தைச்சொன்னேன். ஒப்புக்கொண்டார். ஆவணத்தை அனுப்பினார். மொழிபெயர்ப்புப் பணியைத் தொடங்கினேன்.

பொதுவாக இதுமாதிரி பணிகளில் மொழிபெயர்ப்பு நிறைவடைந்தவுடன், Invoice எனப்படும் பணக்கோரல் கடிதத்தை அனுப்பவேண்டும், அதன்பிறகு 30 நாள், 45 நாளில் பணம் வரும், பெரும்பாலானோர் ஒழுங்காகத் தந்துவிடுவார்கள், சிலர் பல மாதங்கள் இழுத்தடிப்பார்கள், நினைவுபடுத்தி நினைவுபடுத்தி நமக்கே வாய் வலித்தபிறகும் காசு தரமாட்டார்கள்.

கிடக்கட்டும், இன்றைய மொழிபெயர்ப்புக்கு வருகிறேன்.

தினமும் எத்தனையோ மொழிபெயர்க்கிறோம், அவற்றில் இதுவும் ஒன்று என்ற நினைப்புடன்தான் இந்த ஆவணத்தை மொழிபெயர்க்கத்தொடங்கினேன். இரண்டே நிமிடத்தில் திகைத்துப்போய், முழு ஆவணத்தையும் ஒருமுறை விறுவிறுவென்று படித்தேன்.

அதனை எழுதியவர் ஒரு புகைப்படக்கலைஞர், காந்தியப் போராளி. தனது காந்தியப் போராட்டம் ஒன்றுக்கு மக்களிடம் ஆதரவுகேட்டுக் கடிதம் எழுதியிருக்கிறார். அதை மொழிபெயர்க்க என்னை அணுகியிருக்கிறார். இது தெரியாமல் நான் மடப்பயல்போல் மொழிபெயர்ப்புக்கு ரேட் பேசியிருக்கிறேன். ரொம்பக் கூச்சமாக இருந்தது.

அந்த ஆவணத்தை மீண்டும் படித்தேன், அவரது பண்பும் அன்பும் அந்த எழுத்துகளில் தெரிந்தன. அதனை என்னால் இயன்றவரை சிறப்பாக மொழிபெயர்த்தேன்.

அவரது போராட்டத்தில் பங்கேற்க என் புவியியல்சூழ்நிலை ஒத்துழைக்காது, ஆகவே, என்னுடைய சிறிய பங்களிப்பாக, இந்த மொழிபெயர்ப்புக்குக் காசு வாங்கவேண்டாம் (அதாவது, Invoice அனுப்பவேண்டாம்) என்று தீர்மானித்துக்கொண்டு ‘Send’ பொத்தானை அழுத்தினேன்.

அதே விநாடியில், அவரிடமிருந்து ஒரு மின்னஞ்சல் வந்திருக்கிறது. ‘நாம் பேசியபடி பணத்தை உங்கள் வங்கிக்கு அனுப்பிவிட்டேன், அதற்கான இணையவங்கி ரசீது இதோ, இனி நீங்கள் மொழிபெயர்ப்பைத் தொடங்கலாம்!’

யோவ் காந்தி! என்ன ஆளுய்யா நீ!

***

என். சொக்கன் …

06 01 2016